Slapeloze nachten, onrust in mijn lijf, nergens zin in. Een tiental dagen heb ik oprecht het gevoel alsof ik van een andere planeet ben, geen contact kan maken met anderen. Niet zoals ik dat normaal doe. Zelfs in mijn werk ervaar ik ruis op de lijn, zit niet in mijn doorgaans lekkere flow. Ik wil met rust gelaten worden. Naar buiten. Lopen. Alleen (wederom zeker niet iets wat ik normaliter doe).
What the f#ck is going on?!??
de dodendans ontspringen
Ik wil weg van de zwaarte, de onrust en de collectieve angst. Onder het lopen valt het kwartje: dat is wat me achtervolgt. Ineens popt een gedicht in me op, dat ik ergens voor mijn twintigste schreef. Flarden ervan schieten door mijn hoofd. Zinnen als ‘mijn hart, ziel en lichaam zijn nog in balans, maar hoe lang ontspring ik aan deze dodendans’ en ‘wat heeft het leven op deze wereld dan voor zin, zonder liefde en vriendschap is het toch leeg daar binnenin’. Tekstregels die misschien actueler zijn dan ooit en die iedereen – in meer of mindere mate – momenteel bezighouden.
Overal om ons heen zie je het bewijs. Zoveel mensen hebben last van een kort lontje, fysieke klachten of worden ziek. Alsof hun hele lichaam schreeuwt om bevrijding. Bevrijding van de illusie, loskomen van het vastgelopen systeem, om terug te keren naar de eigen essentie. Om de eigen waarheid te vinden en te volgen (whatever that may be!).
trouw blijven aan jezelf
Maar hoe vind je deze dan? Hoe blijf je in deze turbulente tijd trouw aan dat wat voor jou kloppend en zuiver voelt? Door te (blijven) onderzoeken wie je werkelijk bent, zonder uiterlijke schijn, invloed van je omgeving en (aangeleerde) gedrags- en denkpatronen. Bewustzijn betekent niet meer en niet minder dan dat je je bewust bent van wie jij werkelijk in de kern bent. En daar ook naar handelt. Dan ben je in alignment – in lijn met jouw hogere zelf en je levensweg.
Voordat je geboren wordt, kiest je ziel een soort van lessenpakket en ultiem doel. Met deze blauwdruk kom je ter wereld; dit is jouw reisschema. Wanneer je steeds tegen obstakels aanloopt in het leven, continu weerstand voelt, angst of leeggezogen wordt door bepaalde activiteiten, volg je waarschijnlijk niet jouw juiste weg. Tuurlijk kan dit een tijdelijke fase zijn om te zorgen dat je je missie helder krijgt of concreet gaat maken.
De buitenwereld weerspiegelt altijd wat zich binnenin jou afspeelt. Door dit te observeren kun je issues ontdekken waaraan je nog kunt werken en bijstellingen doen waar nodig om je energie op peil te houden. Blijf je eigen pad volgen, stap voor stap voorwaarts. Zonder oordeel en met respect voor jezelf én voor de weg van een ander.
go with the flow
Als jij daadwerkelijk de weg van je hart – van je ziel – volgt, ben je in balans, in harmonie, en komt alles (bijna) vanzelf. Dan leef je vanuit flow. Je hart, geest en lijf zijn dan uitgelijnd, congruent, in overeenstemming. Natuurlijk is dit geen constante factor. Ook de levensstroom kent pieken en dalen. Maar overall voel je je dan happy, trekt datgene aan wat bij je past en je energie geeft.
Je kunt jezelf trainen om beter naar je ziel te luisteren. De een doet dat via meditatie of een boswandeling, de ander kruipt met gelijkgestemden in de bubbel om te sparren en weer een ander zondert zich even volledig af. Om je hogere zelf (ziel) goed te leren begrijpen, moet je wel rekening houden met een nuanceverschil. De stem van je verstand (ego) kan gevoelens van schaamte, schuld, verplichtingen en dergelijke oproepen. Deze stem is redelijk streng/hard en wil zich laten gelden. De stem van je ziel is altijd zacht en liefdevol. Je innerlijke stem spreekt met compassie, is ondersteunend, ontspannen en positief.
me-time
November en december zijn ideale maanden om wat vaker me-time te nemen, even naar binnen te keren en te reflecteren. Lekker op de bank, onder een warme deken met een kop thee, even in stilte zijn, voordat je de volgende bingewatchwaardige serie aanzet. Mij helpt dit meer dan ik soms denk.
Want, dan ineens is er weer zo’n mooi moment van waarachtig contact, een gesprek dat inspireert en stimuleert, een heerlijk open dialoog waarin je elkaar simpelweg begrijpt. Moeiteloos. Op weg naar huis spot ik een prachtige regenboog en speel zonder woorden met een klein meisje dat voor me loopt. We communiceren met een blik, een lach en een handgebaar als onze wegen scheiden. Dit meisje representeert de toekomst voor mij. Ze geeft me hoop en ik voel mijn vertrouwen weer groeien. I’m back and will stay on track!
