Blog door Anne De Bruijn

zij is er altijd en ze wordt elke dag gemist

maart 2021

‘in a gentle way you can shake the world’ ― Mahatma Gandhi
Op de vooravond van de dag dat wereldwijd de vrouw gevierd wordt, internationale vrouwendag, besef ik dat ik al twintig jaar zonder moeder ben. Op 7 maart 2001 is zij met kracht aan een andere reis begonnen. Ze was klaar hier, ergens anders nodig, dat was haar overtuiging.

In haar ziek zijn en haar gaan was connectie het belangrijkste. Zij koos ervoor om te gaan toen ze niet meer in connectie kon zijn en zocht zo lang het kon de connectie met ons in stilte, in een aanraking, een blik of in muziek. Dit bracht berusting, een weten dat er altijd connectie met haar zal zijn. Naarmate ik ouder ben geworden – en moeder – ben ik steeds meer haar intentie gaan waarderen om zelfs in haar sterven moeder te zijn. Ik ben gaan zien welk cadeau zij mij daarmee heeft gegeven. De dood is een horizon, connectie overstijgt tijd en afstand. Dat gegeven maakt alles anders voor mij.

Ze is er altijd in de zin dat ik haar energie voel, dat ik haar zie in mijn zus, dat ze zichtbaar wordt in de warrior die mijn broer is. In de zin dat ik op dezelfde manier als haar furieus kan zijn, in de rituelen (geleerd van haar) die terug blijven keren. Het gemis is soms zo groot dat mijn hart lijkt open te scheuren. Ik had mijn kinderen haar als oma gegund. Zo’n oma die midden op de dag gaat dansen, die in de tuin schilderles geeft, die je leert mediteren. Ik had mezelf haar gegund. En terwijl ik dat opschrijf besef ik de kracht van het Afrikaanse spreekwoord: 

‘It takes a village to raise a child’


Of ik dat kind ben of mijn kinderen maakt niet uit in deze. Mijn hart heelt en gloeit bij de herinneringen en de nabijheid van andere vrouwen in mijn leven. In de afgelopen twintig jaar heb ik zoveel vrouwen ontmoet die hun vrouwelijke energie deelden met mij, met ons. Allen op een andere manier, altijd vanuit hun hart en hun oerkracht. Elke week meezorgen in mijn gezin, luisteren naar mijn zorgen, erover waken dat het leven gevierd wordt met uitjes in de sauna of met wijn. Een berichtje of bemoedigende woorden, een blik met daarin een compliment of geruststelling. Of ze nu op afstand zijn, in mijn verleden of in het hier en nu; deze vrouwen zijn er altijd en in liefde. Dat voel ik vandaag intens en daarvoor ben ik dankbaar. Twintig jaar zonder moeder, maar door hen niet twintig jaar moederloos of moedeloos.

Ik wens dat jij deze energie ook voelt en uitdraagt, dat wij elkaar (man en vrouw) op een zachte manier kunnen helen en elkaar kunnen voeden. Om al het lelijke in de wereld tegen te gaan en de verandering te zijn die we willen zien. Een sneeuwbaleffect van liefde!

zachte energie

Want, oh wat helpt juist die zachte energie zonder oordeel van een ander als ik zelf hard ben en veroordeel. Wanneer ik verhard, kan ik lelijk uit de hoek komen: heel vervelend voor mijn omgeving. Daarna ben ik eigenlijk vrijwel altijd verdrietig en onzeker. Als ik terugga naar zo’n moment dan voel ik dat ik de connectie verlies met mijn grootste kracht, mijn kwetsbaarheid. Daar waar ook mijn innerlijke wijsheid, intuïtie en zorgzaamheid huist.

Ik hoor mijn moeder zeggen: “Schouders naar achteren en borst vooruit.” Wat ze niet zo zeer zei zodat ik mijn mannetje kon staan, maar wel omdat met deze beweging, deze houding je bekkengebied meebeweegt en ruimte krijgt. In contact met mijn buik en met het ritme van mijn ademhaling verzacht ik, daal ik in en word toegankelijk. Niet alleen ik, maar ook de mensen om mij heen ontspannen dan. Deze wisselwerking van yin en yang, van aanspannen en ontspannen vind ik groots. 

ontdekkingstocht

Fascinerend dat het systeem zijn harmonie claimt en dat door een kleine beweging (zoals je houding veranderen) elders iets anders meebeweegt. Het is een weetschap dat wanneer deze vrouwelijke energie bij vrouwen en mannen meer ruimte krijgt een nieuwe balans ontstaat. Ik ga de komende tijd graag op ontdekkingstocht hierin, ga je mee?

Anne