De film is opgebouwd volgens de archetypische Reis van de Held (Joseph Campbell) en bevat meerdere boodschappen. De mooiste vind ik die op het einde, de kracht van geloven. Wanneer de kritische massa weer gelooft wordt alles mogelijk. De waarzegster in de film licht dit mooi toe: ”Geloof is een groots en ongrijpbaar iets, het overvalt je net als slaap. We worstelen met dit gegeven en vechten ertegen omdat we het niet begrijpen, tot dat we, net als bij slaap, onszelf verliezen. We stoppen en kunnen ons weer openstellen.”
In mijn eigen ontwikkeling omarm ik steeds makkelijker het niet weten, het wel geloven, maar ook mijn brein vecht ertegen en wil soms eerst begrijpen. Zo ook tijdens mijn opleiding bij Marianne waar ik NLP herontdek. De synergie bij het samensmelten van systemisch werken, NLP en universele natuurwetten trekt enorm mijn aandacht.
eerst zien dan geloven
De houding ‘eerst zien dan geloven’ knijpt de kraan dicht van magie, van licht. Waarom kunnen sjamanen, heksen en lichtwerkers meer waarnemen? Omdat zij eerst geloven en dan zien. Zij brengen hun waargenomen boodschappen via andere kanalen naar hun bewustzijn voordat het met de voor de hand liggende zintuigen waargenomen wordt. Te zweverig? Niet volgens het HearthMath Institute dat voor elkaar gekregen heeft om het functioneren van het hart met de hersenen meetbaar te maken. Wetenschappelijk bewijs voor dat waar in de oudste geschriften ter wereld naar werd gerefereerd als de ultieme wijsheid die ons universum herbergt: je hart weet.
moed oefenen
Met Goedstof creëren Nicole en ik een bedding om moed te oefenen, om te kunnen geloven of eigenlijk om te weten op een andere manier dan enkel in je hoofd. Te geloven in de natuurwetten, te geloven in de magie van aanraking en ademhaling, te geloven in de oneindige wijsheid van je lijf en te geloven in jezelf. En, wanneer je denkt dat het enkel interessant is voor de openminded en spiritueel georiënteerde mensen, vergis je je.
Iedereen op zijn eigen manier en tempo omarmt de magie van het niet weten. We weten dat wandelen in de natuur genezend werkt, dat mijmeren voordat je naar bed gaat in plaats van schermtijd ontspannend is en dat pijn aankijken in plaats van wegdrukken voor opluchting zorgt. Het onderbewustzijn krijgt dan de ruimte, het krijgt de vrijheid om te ademen. In de regio Weert hebben we in mijn beleving nog niet de kritische massa bereikt, zoals in het stadje uit de film. De stad licht nog niet op, maar we zijn op de goede weg. Waarheen? Naar een wereld die ik mijn (klein)kinderen gun, met een moederaarde die ons voedt, omdat ze gekoesterd wordt en een vaderzon die ons energie geeft omdat we openstaan voor transformatie van energie.
hoe dan?
Hoe dan? In deze wereld die op zijn kop staat. Dat is vaak de eerste vraag die mijn brein vraagt: hoe dan? En wat heb ik dan te doen daarin? Hoe dan in een wereld waar we de vrijheid vieren op bevrijdingsdag en tegelijk de bommen op scholen vallen en vrouwen veroordeeld worden voor een keuze over hun eigen lijf. Wanneer ik dit probeer te begrijpen met mijn hoofd, verlies ik. Begrijpen dat het hoort bij het proces van de aarde/universum, bij de ontwikkeling van de mens. Hoe dan? Dat goed en kwaad uit dezelfde bron komen. Hersenspinsels die mij in een rondje leiden en ik voel een mega energielek ontstaan. Leeg zit ik dan naar mijn scherm te kijken en me af te vragen wat ik aan het doen ben. Dan komt een groot gevoel van dankbaarheid op, dat ik (en mijn geliefden) vrij en veilig zijn.
Dat we alle kansen hebben, dat we mogen ontdekken en ervaren waar we ‘ja’ tegen zeggen en waar ‘nee’. Dat we elkaar, ondanks beperkingen, helpen om oude patronen en pijnstukken uit het ‘verleden’ te onderzoeken en te helen, dat we vanuit liefde keuzes durven te maken. Dat is ook vrijheid. Ik koester deze vrijheid, ook omdat ik weet hoe fragiel deze is. Niet omdat oorlog deze bedreigt, maar angst. Wat want is vrijheid wanneer je bang bent voor de verandering die je keuze teweegbrengt? Terwijl we weten dat het een van de weinige zekerheden is die we hebben, alles verandert steeds. Ik ben deze bevrijdingsdag extra dankbaar voor alle mogelijkheden die ik heb – ook dankzij Goedstof – om de verbinding met mezelf te versterken, zodat ik kan verzachten wanneer ik streng ben, kan vertragen wanneer ik aan mezelf voorbijga, kan verstillen wanneer mijn angst het verdriet overschreeuwt. Ik gun dat jou ook.
