Soms zet het leven ineens alles op zijn kop. Het daagt je uit, haalt alle vanzelfsprekendheden overhoop en zorgt dat je je opnieuw gaat ijken. Je ‘nieuwe’ actuele balans hervindt en de juiste prioriteiten stelt. Voor jezelf, op dit moment. Je veerkracht wordt getoetst, je vermogen om te herstellen van tegenslag, stress of verdriet. Veren betekent ook terugstuiten, meebewegen, schokken opvangen en overeind veren.
Naast de romantisch zachte, lieve vogelveertjes, kennen we immers ook de mechanische veer. Een spiraalvormig metalen onderdeel dat tegenkracht levert wanneer er beweging ontstaat, om de spanning te laveren. (De veer in een pen of wasknijper.)
de teugels laten vieren
Veren is de natuurlijke reactie op een actie. Misschien wel de meest gezonde. Weerstand kan je breken maar meebewegen – de teugels laten vieren – niet. Waarom gaan we dan toch zo vaak met de hakken in het zand? Waarom proberen we met ons verstand altijd alles te begrijpen, te analyseren en te sturen?
Waarom niet het leven laten gebeuren? Niet vanuit denken of controle (beheersen), maar vanuit een diep vertrouwen dat je alles ontvangt wat je nodig hebt. Wetende dat je altijd diep(er) in jezelf alle antwoorden kunt vinden en dat iedere tegenslag een uitnodiging is om meer van de potentie aan te boren die in je huist. We hoeven alleen maar stap voor stap ons gevoel – onze innerlijke leiding – te volgen. De stip op de horizon hoeven we nog niet te zien. Waarom willen wij mensen altijd het eindresultaat (het bewijs) zien? Dat maakt de reis toch zoveel minder spannend en creëert hooguit een vage schijnveiligheid. Alles loopt meestal toch anders dan verwacht.
speels, luchtig, vrij
Als we gewoon de clues volgen, zonder deze zelf in te vullen of met allerlei overtuigingen te vertalen, werkelijk luisteren en werken met dat wat zich aandient, dan volgen we echt wel de juiste weg. Speels, luchtig, vrij meebewegen met het leven. Dan ontstaat magie. Bovendien kost het zoveel minder inspanning, energie en frustratie vanuit deze intentie. Dwarrelend als een wit veertje, gedragen door de wind die je altijd de juiste richting opblaast.
We hoeven alleen maar mee te deinen op die trilling. Daar hoeven we helemaal geen actie op te zetten. Al helemaal niet vanuit ons hoofd (ego). Integendeel! Laat je maar meevoeren. Zonder daar iets van te vinden. Zonder daar iets mee te ‘moeten’. Heerlijk toch, om die overgave te ervaren, de controle los te laten en ontvankelijk te zijn. In rust en stilte ontvouwt de weg zich vanzelf.
daar waar we horen
We kunnen heel veel tijd en energie verspillen aan pogingen om het leven naar onze hand te zetten, terwijl het niet eens zoveel uitmaakt welke weg we kiezen. Uiteindelijk leiden alle wegen naar huis, daar waar we horen te zijn. Het enige wat we zelf bepalen is of we vanuit liefde, acceptatie en vertrouwen ons pad volgen of vanuit angst, controle en weerstand steeds maar weer een omweg kiezen.
Aan het eind van ons telefoongesprek is voor Riny en mij de cirkel weer rond en roepen we beiden in koor: ik wil ook een veertje zijn!
Yod
De Yod is een Hebreeuwse letter, de 10e uit het alfabet met 22 letters in totaal. Deze letters vormen de bouwstenen van creatie. De Yod, de kleinste letter, is de eerste letter van Gods naam en het creatieve element van de hand die schept en creëert. Het is een vingerwijzing (of knipoog, wat iets vriendelijker klinkt) van God om diep binnenin te kijken, je volledige potentie te zien en te manifesteren. Kun je dit uitdragen en in de wereld brengen?
